Na książkowym głodzie

Dzisiaj środa, więc urody mi doda mała porcja głoda 😉

Dobra, dobra! Żarty żartami, ale wiecie… Czasem dopada mnie taki literkowy niedosyt, że szumi mi w głowie, na niczym nie mogę się skupić. Jestem niczym narkoman na głodzie. Brakuje mi dawki dobrej historii, która na chwilę mnie pochłonie – zabierze w inne miejsce, czasem nawet inne czasy. Czuję się wtedy rozdrażniona, i mam ochotę kąsać domowników.

Taki stan zwykle dopada mnie, kiedy nie mogę oddać się leniwemu siedzeniu pod kocem na kanapie ze stosem książek. Wtedy dziwnym zbiegiem okoliczności akurat mam pilne zlecenie do zrealizowania, dom do odgruzowania albo akurat jestem w szale wymyślania nowych projektów 😉 I w takich okolicznościach przyrody, mam takie literkowe ssanie, że czacha dymi.

Aby choć trochę załagodzić ten niekomfortowy stan umysłu:

• zabieram czytnik, tablet do toalety. Zdążę przeczytać choć kilka linijek jakiejś książki. No, choćby blurba na okładce. Czytam  też wszelkie etykiety, na które się natknę. W kuchni, łazience czy WC.
• garściami chłonę literki na Facebooku, chociaż to nie to samo. Ale gdyby się tak zastanowić, to w sumie niezły materiał na powieść można tam znaleźć.
• dopadam do mojego  stolika nocnego,  wyszarpuję ze stosiku jakiś tytuł i sycę oczy czarnymi zawijasami, przez chwilę.  No, dobra kilka chwil, tak trochę nielegalnie. Ale, ciii… Potem z żalem odkładam książkę na stolik z powrotem. Robota nie zając, ale jednak.

Niestety na nic się to  wszystko zdaje, psu na budę te lekarstwa. Chodzę podenerwowana, czuje się jak po odstawieniu jakiegoś cholernego  chemicznego świństwa. Uleczyć może mnie tylko dawka kilkuset stron pochłoniętych najwyżej na dwa razy. Wiem! nie jestem normalna, ale wiecie… ja z tej obsesji nie chcę się leczyć. To mój nałóg i na odwyk nie idę! Choćbyście mnie szantażowali, przypiekali,  głodzili albo nawet  mi grozili.  Nie pójdę i basta!

A w znacie taki stan? Zdarza się Wam taki głód? Macie na niego jakieś sposoby?